Czym jest Aikido
Aikido to stosunkowo młoda japońska sztuka walki, wywodząca się z Aiki Jujutsu – technik walki wręcz stosowanych przez samurajów. Po raz pierwszy nazwa ta została użyta przez Morihei Ueshibę na początku XX wieku.
W przeciwieństwie do tradycyjnych technik wojskowych (jutsu), Aikido kładzie nacisk na rozwój osobisty praktykującego (do), obejmujący koordynację ruchów, percepcję oraz równowagę.
Aikido można zaliczyć do sztuk samoobrony polegających na wykorzystaniu siły i energii napastnika poprzez kierowanie jego umysłem i ciałem.
Ki Aikido – harmonia ciała i umysłu
Pełna nazwa Ki Aikido to Shin Shin Toitsu Aikido. Jest to odmiana Aikido zapoczątkowana przez Koichi Toheia, ucznia Morihei Ueshiby, a sama nazwa oznacza połączenie ciała i umysłu. Charakteryzuje się ona miękkością ruchów oraz dużym naciskiem na koordynację i relaksację.
Stan rozluźnienia pozwala poruszać się szybciej i efektywniej, co przekłada się na skuteczniejszą samoobronę. Dzięki harmonijnemu ruchowi z konfrontacji z potencjalnym napastnikiem można zminimalizować zagrożenie i kontrolować sytuację.
Jak wyglądają treningi?
Treningi Ki Aikido obejmują:
• ćwiczenia relaksacyjne i koordynacyjne,
• techniki samoobrony,
• ćwiczenia rozwijające umysł (testy Ki),
• naukę bezpiecznego upadania,
• techniki obrony przed bronią, taką jak miecz, kij czy nóż.
Ćwiczenia zwykle wykonuje się w parach, czasem w grupach. Każdy trening koncentruje się na poprawnym wykonaniu technik, a poziom zaawansowania ocenia się na podstawie płynności i skuteczności wykonywanych technik. Techniki kończą się przytrzymaniem przeciwnika lub – na wyższym poziomie – rzutem.
Dla kogo jest Ki Aikido?
Wiek i kondycja fizyczna nie stanowią przeszkody w treningu Ki Aikido. Sztukę tę trenują zarówno dzieci, jak i dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku. Ki Aikido poprawia ogólną sprawność oraz kondycję psychofizyczną, a jednocześnie minimalizuje ryzyko przetrenowania.
W treningach uczestniczyć mogą zarówno kobiety, jak i mężczyźni. W Aikido nie siła decyduje o skuteczności, lecz precyzja, opanowanie i relaksacja. Często to właśnie mniejsza siła fizyczna okazuje się atutem, a nie przeszkodą.
Jak przygotować się do treinigu?
Najlepiej ćwiczyć w wygodnym stroju, który nie krępuje ruchów. Tradycyjnie używa się białego kimona (gi), takiego jak w Karate lub Judo, ale dobrze sprawdzi się także strój sportowy. Ważne jest, aby strój zakrywał kolana i łokcie, chroniąc je przed otarciami podczas upadków.
Historia Ki Aikido w Polsce
Polskie Ki Aikido wywodzi się z linii nauczania Doshu Kenjiro Yoshigasakiego.
Kenjiro Yoshigasaki urodził się w 1951 roku w Kagoshimie w Japonii. Już w wieku dziesięciu lat rozpoczął praktykę jogi, a później także Aikido i innych sztuk walki. Studiował buddyzm zen, nowy shintoizm, katolicyzm oraz islam. W 1971 roku spędził rok w Indiach, poświęcając się zgłębianiu jogi, a dwa lata później, w 1973 roku, został instruktorem Aikido.
Od 1977 roku nauczał Ki Aikido w Europie, kierując ponad 120 dojo i szkoląc ponad 4000 uczniów w Europie, Ameryce Południowej oraz Afryce Południowej w ramach organizacji Ki no Kenkyukai International. Przez prawie 50 lat propagował Shin Shin Toitsu Aikido (Aikido zjednoczonego umysłu i ciała), opracowane przez Koichi Toheia.
Podobnie jak Tohei Sensei odszedł od nurtu Aikikai, tak Yoshigasaki Sensei z czasem wypracował własną interpretację Ki Aikido. Yoshigasaki Sensei udoskonalił i unowocześnił techniki Ki Aikido, dostosowując je do współczesnych realiów.
Kenjiro Yoshigasaki zmarł 12 lutego 2021 roku. Po jego śmierci powstała organizacja Ki no Kenkyukai Musibi, która przyjęła formę formę liniowego nauczania, w której wiedza przekazywana jest w duchu zasady „każdy od każdego”, bez centralnej postaci Doshu. Ki no Kenkyukai Musubi zrzesza sekcje Ki Aikido na całym świecie w tym w Europe, Ameryce Północnej i Południowej oraz Wielkiej Brytanii.
Zamiast tradycyjnych Taigi Ki Aikido, praktykujemy 30 form Tsuzuki Waza. Nadal uczymy się zarówno Shin Shin Toitsu Do – technik koordynacji ciała i umysłu („Ki”), jak i Shin Shin Toitsu Aikido, czyli technik Aikido.
Obie te ścieżki przeplatają się w systemie stopni uczniowskich i mistrzowskich, dzięki czemu można powiedzieć, że praktykujemy dwie sztuki jednocześnie.
To, co wyróżnia nasz styl, to prowadzenie umysłu partnera w taki sposób, by jego ciało naturalnie podążało za intencją ruchu. W przeciwieństwie do innych nurtów Aikido, koncentrujemy się nie na technicznej samoobronie, lecz na subtelnej kontroli i harmonijnym przepływie ruchu.
Pojęcie „Ki” rozumiemy nie jako mistyczną energię, lecz jako poczucie pewności siebie oraz świadome, zamierzone działanie.
Instruktorzy
Dariusz B. Skowroński
Instruktor z ponad czterdziestoletnim doświadczeniem w treningu różnych odmian Aikido.
Swoją przygodę z Aikido rozpoczął w kwietniu 1985 roku w radomskiej sekcji Aikikai pod okiem Senseia Marka Woźniaka. Po dwóch latach sam zaczął prowadzić zajęcia. W międzyczasie trenował w różnych sekcjach, m.in. w Nowym Sączu i Szczecinie.
W 1992 roku, po rozpoczęciu studiów w Łodzi, skupił się na Ki Aikido i zaczął prowadzić regularne treningi. Wielokrotnie uczestniczył w seminariach prowadzonych przez Doshu Kenjiro Yoshigasakiego, Michaela Wintera oraz Karstena Möllera, zdobywając stopień 3 Dan Ki Aikido.
Obecnie pełni funkcję szefa szkolenia Ki Aikido w Polsce oraz prowadzi treningi w Łodzi, Warszawie i Krakowie. Zawodowo jest masażystą i fizjoterapeutą.
Grzegorz Kotusiewicz
Z Aikido związany od ponad 30 lat. Swoją treningową drogę rozpoczął pod koniec lat 80. w Łodzi, w sekcji Aikido – Ju Jitsu prowadzonej przez Senseia Macieja Lisowskiego.
Posiada uprawnienia instruktora rekreacji ruchowej ze specjalizacją w samoobronie.
Po kilku latach treningów dołączył do grupy Ki Aikido prowadzonej przez Dariusza Skowrońskiego. Wcześniej przez kilka lat praktykował także Hatha Jogę.
Obecnie posiada stopień 3. dan Ki Aikido.
Ewa Zawadzka
Ki Aikido trenuje od ponad 20 lat, a zajęcia prowadzi od 2022 roku. Swoją przygodę z Aikido rozpoczęła w 2004 roku w warszawskiej sekcji Ki Aikido pod okiem wieloletniego Senseia tej sekcji – Rafała Opioły. Obecnie posiada stopień 2 Dan.
Od tamtej pory nieprzerwanie rozwija swoje umiejętności, regularnie uczestnicząc w seminariach prowadzonych przez Doshu Kenjiro Yoshigasakiego oraz instruktorów z Niemiec i Danii.
Poza aikido przez wiele lat trenowała bieganie średniodystansowe. Pasjonuje ją jazda na rowerze, w szczególności szosowym.
Na co dzień pracuje jako specjalistka ds. marketingu w międzynarodowej kancelarii prawnej.
Sylwester Dudkiewicz „Czester”
Swoją przygodę ze sztukami walki rozpoczął w 1995 roku od zapasów w stylu wolnym, jednak kontuzja szybko uniemożliwiła mu dalszy rozwój w tej dyscyplinie. Następnie trenował judo, aż w 2002 roku trafił na zajęcia Aikido prowadzone przez Senseia Dariusza Skowrońskiego.
Obecnie jest jednym z instruktorów Ki Aikido w Łodzi. Posiada stopień 1. dan (od 2011 roku) oraz uprawnienia instruktora sportu ze specjalizacją w samoobronie. W 2014 roku ukończył pracę uzupełniającą na trenera sportu. Specjalizuje się w prowadzeniu zajęć dla dzieci.
Brał udział w licznych seminariach krajowych i zagranicznych, stale poszerzając swoją wiedzę i umiejętności.
Poza Aikido pasjonuje się biegami średnio- i długodystansowymi, jazdą na rowerze oraz pływaniem, łącząc te dyscypliny na różne sposoby. Ma na swoim koncie ukończone biegi na 10 km oraz maratony, a obecnie przygotowuje się do kolejnych startów. Preferuje treningi oparte na wykorzystaniu własnej masy ciała, które z powodzeniem wprowadza także na zajęcia z Aikido.
Prywatnie szczęśliwy mąż i ojciec dwóch córek. W 2006 roku ukończył Politechnikę Łódzką na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn. Pracuje jako inżynier konstruktor.
Mateusz Szewczyk
Swoją przygodę z Ki Aikido rozpoczął w 2007 roku w łódzkiej sekcji pod okiem Senseia Dariusza Skowrońskiego. W 2018 roku przeprowadził się do Warszawy, gdzie kontynuował treningi u Senseia Rafała Opioły.
Posiada stopień 2 Dan. Swoją wiedzę i umiejętności doskonalił na seminariach w Niemczech i Danii, szkoląc się pod okiem Doshu Yoshigasakiego, Michaela Wintera i Karstena Möllera.
Poza sekcją pracuje w służbach mundurowych.